“Όπως οι οικοδόμοι, έτσι κι οι μικρομεσαίοι αγρότες και κτηνοτρόφοι είναι θύματα της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής, η οποία εκτός από τα βάρη της κρίσης που φορτώνει στις πλάτες μας, φόρους, χαράτσια, πετσόκομμα δικαιωμάτων, μισθών, συντάξεων κ.τ.λ. θέλει να μας φορτώσει και την όποια ανάκαμψη έρθει, για να οικονομήσουν μια χούφτα παράσιτα, είτε μεγαλοκατασκευαστές λέγονται είτε «τσιφλικάδες» και βιομήχανοι τροφίμων.
Οι μικρομεσαίοι αγρότες, που για να εξασφαλίσουν το φαΐ της οικογένειάς τους κάνουν και κάποιο μεροκάματο στο γιαπί, επιδίωξη είναι να αποχαρακτηριστούν από αγρότες, έτσι ώστε να ξεριζωθούν από τα χωράφια τους και να μείνουν μόνο κάποιοι μεγαλοαγρότες, σύγχρονοι τσιφλικάδες.
Έχουμε βρεθεί στον ίδιο δρόμο του αγώνα για την εξασφάλιση ενός αξιοπρεπούς μεροκάματου, στον αγώνα για ασφαλείς συνθήκες δουλειάς, για μείωση του χρόνου εργασίας, για να μην περάσει ο νόμος-λαιμητόμος για το ασφαλιστικό. Από όλη αυτή την κοινή πορεία, γίνεται αντιληπτό ότι πρέπει να δυναμώνει ο κοινός αγώνας, η κοινωνική συμμαχία εργατών-αγροτών-αυτοαπασχολούμενων.
Απέναντι σ’ αυτή την πολιτική που στόχο έχει μια παραγωγή με επίκεντρο τα κέρδη των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων, πρέπει να παλέψουμε από κοινού για να ανοίξει ο δρόμος ανάπτυξης, όπου η παραγωγή θα γίνεται με βάση τις δικές μας ανάγκες.
Π.χ. οι αγρότες θα παράγουν αγροτικά προϊόντα για να μπορούν να τρέφονται οι εργάτες και οι εργάτες θα φτιάχνουν έργα όπως εγγειοβελτιωτικά, στεγαστικά, έργα υποδομής κ.ά. όχι για να κερδίζουν οι κατασκευαστές, αλλά για να μπορούν οι αγρότες να παράγουν περισσότερα, καλύτερα και φτηνότερα προϊόντα”.