Φωτογραφίες
Η Μονή είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου και πανηγυρίζει το Δεκαπεντεύγουστο. Με κάθε τιμή όμως εορτάζεται στις 6 Αυγούστου και η Μεταμόρφωση του Σωτήρος στην οποία ήταν αφιερωμένη η μονή αρχικά.
To μοναστήρι είναι καθημερινά ανοικτό, ενώ κλείνει τις μεσημεριανές ώρες (13:00-16:00)
Στους πρόποδες του βουνού των μύθων και των μεγάλων συγκινήσεων, το πλατανόδασος εκτός απο χώρος συναθροίσεων και εκδηλώσεων όλες τις εποχές, φιλοξενεί και ένα φεστιβάλ με τοπικά μουσικά συγκροτήματα και ελεύθερη κατασκήνωση
Στο συνέδριο του Βερολίνου το 1878, δόθηκε στην κυριαρχία της Ελλάδας όλη η Θεσσαλία εκτός της περιοχής της Ελασσόνας και του Ολύμπου, που παρέμειναν υπό τουρκική κυριαρχία μέχρι την απελευθέρωση της Ελασσόνας από τον Ελληνικό στρατό στις 6 Οκτωβρίου 1912. Ήταν η πρώτη ελληνική πόλη που ελευθερώθηκε με την έναρξη των Βαλκανικών Πολέμων.
Κατά τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 η γραμμή Χασάν Μελούνας - Μελούνας - Μενεξέ αποτελούσε την οροθετική γραμμή του Βασιλείου της Ελλάδος και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
Την περιοχή τη χαρακτηρίζει η καλή ποιότητα του φυσικού περιβάλλοντος (έδαφος, νερό, αέρας). Το κλίμα της περιοχής είναι ηπειρωτικό, με κρύους ξερούς χειμώνες και ζεστά καλοκαίρια, προσδιορίζει σε κάποιο βαθμό το είδος των καλλιεργειών
Η κατασκευή του άρχισε το 1882 και λειτούργησε από τα μέσα του 1883 ως το 1912 ως τουρκικό Τελωνείο. Έπειτα ενοικιάστηκε σε βιομηχανία σιγαρέτων με την επωνυμία «Ανώνυμος Εταιρεία Σιγαρέτων Ελασσών», Εξέδιδε πακέτα τσιγάρων έως το 1926 περίπου. Στην συνέχεια εγκαταστάθηκε η εφορεία καπνού και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο στεγάστηκε εκεί το 2ο Δημοτικό Σχολείο Ελασσόνας. Το 1960 πυρπολήθηκε και καταστράφηκε. Εξαίρετο δείγμα νεοκλασικής τοπικής αρχιτεκτονικής, έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο κτίσμα. Αποτελεί δείγμα δημόσιου κτιρίου της εποχής της βιομηχανικής ανάπτυξης.
Ο Ελασσονίτης (ή Ελασσονίτικος) είναι ποταμός της Θεσσαλίας, ο οποίος πηγάζει από τις νότιες πλαγιές του Ολύμπου. Αφού περάσει την Ελασσόνα ενώνεται με τον ποταμό Τιταρήσιο κοντά στο χωριό Αμούρι
Στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 τουρκικά στρατεύματα καταλαμβάνουν τη Λάρισα και εγκαθιστούν στην Ελασσόνα το κεντρικό τους στρατηγείο . Για τις θρησκευτικές τους ανάγκες , οι Οθωμανοί κατασκεύασαν τζαμιά σε σημαντικές θέσεις της πόλης. Το μοναδικό που σώζεται μέχρι σήμερα είναι αυτό στην περιοχή Βαρώσι Ελασσόνας, που φέρει μια τετράγωνη , θολοσκέπαστη αίθουσα προσευχής διαμέτρου 6μ. περίπου.
Ο Μιναρές του κατέπεσε κατά το 1961 και το τζαμί, πλέον, έχει ανακαινιστεί με σκοπό να εμπλουτίσει μελλοντικά τα αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής.
Ο Όμηρος την αναφέρει στην Ιλιάδα ως την «Λευκή Πόλη» ή «Λευκή Ολοσσών» ίσως γιατί υπήρχαν στην περιοχή,αποθέματα γύψου,κιμωλίας και ασβεστόλιθων.
Η ονομασία «Ελασσών» προήλθε στα Βυζαντινά χρόνια απο τον Ευστάθιο Θεσσαλονίκης
Ο Πλάτανος, με διαχρονική αναφορά στην ελληνική παράδοση, χαρακτηρίζεται ως μεγαλοπρεπής, μακρόβιος, υγρόφιλος, φιλόφωτος, σκιερός κ.ά. Στους πρόποδες του Ολύμπου το παρόχθιο δάσος των πλατανιών ακολουθώντας τη ροή του Ελασσονίτικου ποταμού αποτελεί μια όαση οικολογικής παρατήρησης και ψυχικής ανάτασης, ιδανικό πεδίο για περιβαλλοντική εκπαίδευση
Η Μονή οφείλει το όνομά της στην εικόνα της Παναγίας όπου σύμφωνα με την παράδοση μεταφέρθηκε από ένα εγκαταλελειμμένο μοναστήρι της Καρυάς στους πρόποδες του Ολύμπου
Ένα δενδρώδες και παραποτάμιο μονοπάτι που οδηγεί στην Ι.Μ της Παναγίας, αποτελεί έναν καλό λόγο για μία ιστορική αναδρομή, καθώς συνδυάζονται μνήμες απο την Βυζαντινή περίοδο, την Τουρκοκρατία αλλά και την μετέπειτα άνθηση των γραμμάτων. Στη διαδρομή συναντάει κανείς το τοξωτό γεφύρι,το πρώτο δημόσιο σχολείο της Ελασσόνας (κτισμένο το 1902) αλλά και απομεινάρια του βυζαντινού τοίχους που οχύρωνε την παλιά πόλη της Ελασσόνας, τα οποία μαρτυρούν τη θέση-κλειδί της. Λόγω της τοποθεσίας της ,η Ελασσόνα αποτελούσε σημείο αναφοράς σε κάθε εμπόλεμη περίοδο και όχι μόνο.
Ο Ιερός Ναός του Αγ. Δημητρίου είναι ο Μητροπολιτικός Ναός της πόλης, προστάτης και πολιούχος της Ελασσόνας και βρίσκεται δίπλα στην κεντρική πλατεία. Θεμελιώθηκε το 1927 και η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1931.Μέχρι το
1927 στη θέση του υπήρχε το μεγαλύτερο απο τα 5 τζαμιά της πόλης και η Μητρόπολη ως τότε ήταν η Παναγία Βαροσίου
Το επιβλητικότερο βουνό της Ελλάδας, μία μικρή λίμνη, και οι αγροτικές εκτάσεις της Ελασσόνας, συνθέτουν ένα τοπίο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν ένας ''ζωντανός πίνακας ζωγραφικής''. Εκτός της φυσικής του ομορφιάς, ο Όλυμπος αποτελεί πόλο έλξης για περισυλλογή βοτάνων, με το τσάι Ολύμπου να είναι πρώτο στις προτιμήσεις, αλλά και για διοργάνωση αθλητικών δραστηριοτήτων παγκόσμιας εμβέλειας.
Κατά την τουρκοκρατία, η Ελλασόνα μεταμορφώθηκε σε αμιγή τουρκική πόλη, έδρα επαρχίας Οθωμανών. Όσοι Έλληνες υπήρχαν, κατοικούσαν στη συνοικία πέρα από το ποτάμι, στο λεγόμενο "Βαρόσι". Έπειτα το Βαρόσι αποτελούσε την παλιά πόλη της Ελασσόνας με τον Τιταρήσιο-Ελασσονίτη ποταμό να τη διαχωρίζει απο τη νέα πόλη (το νότιο μέρος της Ελασσόνας).
Εκεί εγκαταστάθηκαν τον 18ο αι. Βλάχοι από την Πίνδο και τον Όλυμπο, οι οποίοι συνυπήρχαν με τους τούρκους καθώς επίσης άρχισαν να εισχωρούν με την ιστορική ανταλλαγή πληθυσμών κάτοικοι από την Σμύρνη, τον Πόντο και τον Καύκασο
Στην παραποτάμια οδό ο συμμετρικοί και περιποιημένοι θάμνοι δημιουργούν ένα ευχαριστω τοπίο για πρωινές και απογευματινές βόλτες δίπλα στη δροσιά του ποταμού
Το πιθανότερο είναι ότι το Πύθιο πήρε την ονομασία του από τον Θεό Πύθιο Απόλλωνα, καθώς λατρεύονταν ιδιαίτερα στην περιοχή αυτή. Η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως ναό αφιερωμένο στο Θεό Απόλλωνα καθώς και πλήθος επιγραφών και γλυπτών που προέρχονται από το αρχαιότερο αυτό ιερό. Το Πύθιο μαζί με την Άζωρο και την Δολίχη αποτελούσαν την αρχαία Περραιβική Τριπολίτιδα και πιστεύεται ότι αποτελούσε την πρωτεύουσα της.
Για τους λάτρεις της πεζοπορίας υπάρχει μονοπάτι μέσα σε υπέροχο δεντρόφυτο περιβάλλον που ενώνει τη Ελασσόνα με το Δ.Δ. του Δρυμού. Η περιοχή εκεί είναι γνωστή στους ντόπιος ώς "Αναψυκτήριο" λόγω του καφέ-αναψυκτηρίου που υπάρχει στην αρχή της διαδρομής
Το Γεφύρι της Ελασσόνας συνδέει την ανατολική με τη δυτική συνοικία της πόλης, τις οποίες χωρίζει ο Ελασσονίτης ποταμός.
Η κατασκευή του υπολογίζεται γύρω στα μέσα του 17ου αι.
Η Μονή είναι γυναικεία κοινοβιακή και εκτός απο τους ξενώνες περιέχει και μία από τις αξιολογότερες μοναστηριακές βιβλιοθήκες
καθώς και Μουσείο Φυσικής Ιστορίας
Οι όχθες του Ελασσονίτη αν και προσβάσιμες απο λίγα σημεία τις πόλης προτιμούνται για αθλητικές δραστηριότητες και τα τελευταία χρόνια γίνεται μια προσπάθεια ανάπλασης
Το γεφύρι της "Γιάννενας" όπως λέγεται, είναι ένα ακόμη παλιό τοξωτό γεφύρι που ενώνει τις δύο όχθες του Ελασσονίτη ποταμού. Στη μία όχθη,που καταλήγει το γεφύρι υπάρχει ένας πετρόχτιστος νερόμυλος και μία δρυστέλλα,που αποτελούν ενδείξεις ότι η ροή του ποταμιού ευνοούσε σημαντικά τις εργασίες των κατοίκων της Ελασσόνας και των γύρω περιοχών.
Σχιστόλιθος και "κουρασάνι"(υδατοστεγές ασβεστοκονίαμα) αποτέλεσαν τα συστατικά για τη στερεότητα του γεφυριού. Τα παραπετάσματα(στηθαία) εκατέρωθεν του καλντεριμιού συντελούν στην αποφυγή της πτώσης του διαβάτη,προσδιδοντας παράλληλα μία τέχνη και τεχνική, μοναδική σε αυτό το ιστορικό μνημείο.
Πνευματικά Δικαιώματα, Δεδομένα και Ιδιωτικότητα ,elassona.gr, διανέμεται με Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs